Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed quae tandem ista ratio est? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Itaque ut maiores nostri ab aratro adduxerunt Cincinnatum illum, ut dictator esset, sic vos de pagis omnibus colligitis bonos illos quidem viros, sed certe non pereruditos.

Quoniam enim natura suis omnibus expleri partibus vult, hunc
statum corporis per se ipsum expetit, qui est maxime e
natura, quae tota perturbatur, si aut aegrum corpus est aut
dolet aut, caret viribus.

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum
naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil
interest.

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Duo Reges: constructio interrete. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Minime vero, inquit ille, consentit. Nos cum te, M. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Sed memento te, quae nos sentiamus, omnia probare, nisi quod verbis aliter utamur, mihi autem vestrorum nihil probari.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Audeo dicere, inquit.: Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Erat enim Polemonis.: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Eam stabilem appellas.: Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Sint ista Graecorum;: Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Praeclare hoc quidem.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Bork Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?